Op it stuit dat wy it winkelsintrum op de Top ynkamen, kamen wy in winkel tsjin dêr’t sûne tee te keap wie. Sa preaune wy de bessentee dy’t de merk Ressa oan te bieden hie. Ik fertelde oan de winkelier, Albert, it media-omtinken dat ús taalprojekt yn Nederlannen krigen hie. Dat kaam troch de prestaasje dat ik it Frysk yn twa moannen leard hie. It Frysk hat alteast in skiednis fan twatûzend jier, en kin folle wurden út it Ingelsk ferklearje. Foaral is de stúdzje fan it Frysk tige foardielich om de skiednis fan it Ingelsk te begripen. It Frysk stiet ommers tichteby syn woartels en sit yn ‘eselde taalgroep, de Anglo-Fryskenien, as it Ingelsk. Sadwaande foarmet it learen fan it Frysk de boustien om it Ingelsk te learen.

Dêrnei giene wy nei in restaurant op syk. Sa kamen wy nei in Amerikaansk restaurant om garnalen te iten. It hiet Bubba Gump Shrimp Co. Dêre waard wat lûde musyk yn ‘e eftergrûn. Sa bestelden wy in gerjocht dat in oarrieder fan it restaurant wie. It bestie út garnalen dy’t yn fjouwer ferskillende manearen taret waarden. Se wiene frituere, en beneden de frituere garnalen sieten ek patat. Fan in tige besûnder gerjocht is der jammerdearlik gjin sprake, al die it my wol tinken oan ‘e Nederlanske patat dy’t ik ea yn Ljouwert by in fiskwinkel preaun hie. Sa wie de Nederlanske fryt tsjokker en foljender as de Franskenien of de Amerikaanskenien. Oan ‘e trije soarten saus dy’t mei de garnalen op ús tafel kamen, hiene wy net safolle sin. Yn elts gefal hiene wy wat meimakke mei de Amerikaanske kultuer.

Op ‘e lêst kamen wy nei in neigerjochtwinkel dêr’t we earder west hiene. Yn Fryslân iet ik hast else dei yskes. Foaral hold ik fan ‘t biologyske yske. Sa kochten wy thûs yn Fryslân faak yskesbakjes. Se waammers flúch opmakke. Yn ‘e neigerjochtwinkel bestelden wy (i) watermeloen yn sago en (ii) yske yn koeke mei kokonoat-molke. De earste wie net sa besûnder, al wie de lêste wol lekker.