Schruauwen trog Ken Ho

Johann Wolfgang von Goethe steet oer ‘e weareld wei bekond om sin gedichten in romanen. Nog bekonder is misschien sin jefde for ‘e natuer. Hi hat es seid, dot de kunst de natuer et beste fersteet. Sodwaande wae et him gelokt, sofolle moaie kunstwerken to scheppen, di wi fondei nog leize.

Natuer is nei de mening fon Goethe un gehiel. Olles wot út ‘e natuer wei komt, kon net fon oare natuerlike dingen oofsien worre. Wittenschip, mei sin oofsonderlike ferstean fon elk deel fon ‘e natuer, lit uus de natuer net beter konne leare. Dut omdot de natuer yn ‘t wittenschiplike proses yn sin delen útienbritsen wodt. Mar mei kunst konne wi de geheimen fon ‘e natuer beter ferstean. Mei uus yntuïsje konne wi de natuer beter as mei poer wittenskiplike analise.

Et sukses fon Goethe leest deryn, dot hi nei sin gefoel hondele. Sin boek “Et lien fon de jonge Werter” hat, onder oaren, et hert fon folle leizers woon. Dut omdot hi nei sin gefoel in boppeol, de natuer lústere. Hi wist ho machtig de natuer wae, in hi bruukte kunst as un wize om et wêzen fon ‘e natuer út to drokken.

Kunst in natuer. Nei Goethe bin deuze twae bestimd for elkoar.