Schreeuwn troch Dyami Millarson
Dit is myn tredde artikel yn it Eilauners en hiernooi stopje ik dermooi om tò tellen hòfole artikels ik yn it Eilauners schreeuwn hew.
Der is net fole schreeuwn yn it Eilauners, maar schrieuwers binne de Schiermontseigers wal. Ik fyn it geweun adich om ôles tò lôzen wat der maar yn it Eilauners schreeuwn is. Ik wil nammentlik aik wal graach wyte wat de Schiermontseigersk ôlegerre yn har ooin taal festleizen hewwe. It is ommes erfgúed. It is slim as ginien mair fan dat erfgúed oofwet. Derom wil ik my der graach yn ferjippe om de lyterêre tradysjes fan it Eilauners yn staun tò hauden.
Salm fyn ik it aik adich om lytje gedichten tò lôzen. Eigentlik lôz ik net faak gedichten, maar de gedichten yn it Eilauners binne wal sò gúed dat ik graach lôz. It is in meuje oofwikseling mooi lytje ferhalen. Ik hew al in seud gedichten yn it Eilauners lôzen en it ferfeeld net. Letter sil ik in gottere seud gedichten lôze want ik mot nach in begin metje mooi it lôzen fan Pita Grilk har búeken dà’t feural út gedichten bestaie.
