Geschreven door Dyami Millarson

Wanneer ik mensen vertel over mijn interesse in de studie van het Fries, Schiermonnikoogs en Aasters, vragen de mensen mij: Raak je daar niet van in de war?

Deze vraag komt steeds terug en ik geef elke keer graag een antwoord. Talenverwarring, d.w.z. de verwarring van talen bij het leren, is heel gewoon en komt geregeld voor. Verwarring hoort bij het leerproces evenals vergeten tot het leerproces behoort.

Door verwarring en vergeten wordt het menselijk geheugen geholpen gegevens een plaats te geven en in te delen. Alles moet nog zijn plek vinden, vooral in het begin als je nog maar pas begonnen bent een taal te leren of wanneer je nog maar pas bepaalde nieuwe woorden, spreekwijzen of grammaticale regels geleerd hebt.

Een mens blijft leren, een taal leren doe je voor het leven en daarom zullen er altijd wel nieuwe punten van verwarring ontstaan maar dat hoort erbij en het moet daarom gewoon omarmd worden als een onderdeel van het normaal menselijk leerproces.

Talenverwarring wordt in het Engels ook wel linguistic interference genoemd en het wordt vaak in de context van het Engels leren bestudeerd. Wanneer ik ineens overschakel naar het Fries, betrap ik mezelf er recentelijk soms weleens op dat ik een onbewuste neiging heb om soms eens een Schiermonnikoogs of Aasters woordje te willen gebruiken.

Laatst schreef ik bijvoorbeeld “drêge” (Aasters) in plaats van “drage” in het Fries. Ik had laatst ook de neiging wat Schiermonnikoogse grammatica toe te willen passen op het Fries, maar ik weerhield mezelf daar al spontaan van. Mijn brein zei: “Dit klopt niet. Dit is geen Fries. Dit is Schiermonnikoogs.”

Ik zie dit fenomeen van talenverwarring slechts als een fase bij het leren. Het helpt je namelijk een steeds beter onderscheid te maken tussen te talen.  De afbakening wordt uiteindelijk steeds duidelijker.