Schreeuwn troch Dyami Millarson

Jister wie it de epening fan it aiste schaakeilaun op de wereld. It sprakt fansalm dat dit ús Lytje Pole wie. Tògelyks wie dit myn tredde keer op it eilaun. It nommer trooi het wal in besonderen betjotting feur my omdat it in geloksgetal is.

Op ‘e beut nooi it eilaun hew ik sprakt mooi in heit, waans dachter oon schaakspyljen docht, ieuwr it febjaun twisken it meertalich wazzen en it gúed schaakspylje kinnen. Hy wúe wal graach wyte ieuwr ús aventieuwr om lytje talen, sò as it Eilauners dat ne de aiste “schaakeilauntaal” wezzen is, tò leren. Wy kúene aardige wetichheden útwikselje.

Op ‘t eilaun hew ik praat mooi Ineke fan Gent. Jò feeuwn it aardich dat ik derby wie feur de epening en jò fertôlde eeuwren blyd dat wy ineeuwr folgje op Twitter. Jò sei nach tjin my dat it fole yn de auderen fan Schiermonseich lasmekke hie om jongeren wier de taal sprakke tò heren.

Feur de aiste keer hew ik dy dei oon siilwooin riiden (blokarten) dien. ‘k Wúe dit altyd al dwaan, mar hie der de kauns n’t feur kriige. Ne kúe ik einlik in wooin mooi seil riide en ‘t wie in meujen erfaring, dy ‘t ik op byld fastleid hew as oontinken oon deze meuje sonnige en wairme nooijiersdei.

Nooidat wy mooi siilwooinen riiden hewwe op ‘t straun, roonden wy nei it darp tò om wat tò yten. Wy hewwe slim lekker yten by Om de Noord, nettjinstainde it feit dat der dy midde gin gas wie op Lytje Pole. De aiste keer, dà ‘t wy op it eilaun wiene, wie der gin ynternetfebiining tò krejen.

Dernooi gingen wy nooi it Keuningshús tò om mooi wat Eilauners tò sprakken. Der wiene twa Eilauners der, in man en in freeuw. De man fetôlde ús dat hy eerder nach trooi jier in walfiskfôrder wein hie. Ien keer hied er helendal om de súdpool hanne wein. Elk aventieuwr deure in hail jier.

De freeuw yn it Keuningshús fetôlde ús dat de auderen fan Lytje Pole nach faak ieuwr ús prate en dat jà it jammer fyne súene dat se fandei net mooi ús prate kinnen hewwe. Derom súe it gúed wazze as wy de eeuwre keer ús komst troch de freeuw fan it restaurant Om de Noord oonkondigje liete.

Yn it Keuningshús leersden wy nach eeuwre sprakkers fan it Eilauners kenne. Ik wie al foolstò múed om nach in gesprek tò fúeren en derom sei ik maar sò min muchlik. Jà feeuwnen it sò meu dat wy it Eilauners yn (in) kotsen tiid leersd hiene. Ik fetôlde har dat wy dwaande binne mooi it leren en redden fan lytje talen yn Europa en Aazje, Nederlaun en Hongkong yn ‘t besonder.

It Keuningshús ging om hail seks ticht en derom gingen wy nooi de Spar tichteby it Keuningshús om wat drinken tò kaipjen.

Op ‘t lange lest gingen wy wierom nooi de beut. Der komen wy Martha Kist tjin en wy praten mooi har ieuwr Chinese seden en geweuntes. Jò fetôlde ús dat se fiif jier lind yn China wein het en in reis mekke het. Op de beut salm praten wy wier mooi itsalde gesin wer ‘t wy op de hannereis aik mooi oon ‘e praat rekke wiene.