Skriiₐnd tróch Dyami Millarson

As ‘r een tjiₐn mie seit dòt ‘t Hielepes ‘n spraikbrek ies, antwòdje iek só: Dèn binne alle spraiken ‘n spraikbrek en fansèm de spraik die ‘t stoe nó mei mie sprekst ies ‘r ek een! Iek tienk dòt as een de spraik fan óóren jerre fòòrèₐldes ‘n spraikbrek nèèmje wòl, dèn mút-tie dòt fòòral dwaaₑn. Èₐlke spraik òp èₐde het miskien wòl sien bliende flekken, mar tòch het só’n spraik iiwenlang goo genóg west fòòr èₐlkeneen.

Iek herkje nâât nei dòt geplaig ómdòt ‘r gin kèₐn fan wiirheid ien sit. Spraiken binne oeₑnpasse oeₑn het de minsken nòòdig hewwe òf hee-en. As ‘r ‘n brek ies dòt de sprekkers fan ‘n spraik ien jerre deilikse libben nâât goo fan tèènst ies, dèn wòd dòt gatjen gaauw òpfòld. Gemak tèènet de minsk en deróm sòl ‘n spraik altieten wòl oer de wòdden en sprekwòdden beskikke jin ‘t de sprekkers nòòdig hewwe.

Uut oentsag fòòr ‘e fòòrèₐldes nèèmje iek ‘n spraik nòòit ‘n spraikbrek. ‘t Slagt ek naaₑnze òp óm ‘n ââlden spraik die ‘t de minsken iiwen tèène het sómar ‘n brek tó nèèmjen. ‘t Géét ‘r bie mie nâât ien. Wúróm mút immen óóren só kestieje? Kenne wie minsken nâât gewòòn friiₐnlik tjiₐn e-nèm wèèze en èₐlkeneen ien sien wââde leete? Spraiken binne oenderdéél fan uus en dòt stikjen eenheid mút uus nâât òònómd wòdde; èₐlke ââlde spraik fan Frieslâând en dèₐbuuten ies ‘n graaₑt nócht en erfgoeₑd.