Schreeuwn troch Dyami Millarson

Op it tjarkhaf fan Lytje Pole is tò sjain dat eilaunfolk eerder al slim aud weis. De netieuwr docht in minsk gúed. Ik hew eerder al seid ieuwr de taal fan it Eilaun dat it in netieuwrtaal is. De aude Eilaunse kultúer is yn evenwicht mooi de netieuwr. Dit kúe aik n’t eeuwrs omdat de minsken net lang op it Lytje Pole blieuwe kúed hiene as jà net nooi dat evenwacht sacht hiene.

De taal is de wiize om dy evenwichtige kultúer ieuwr tò bringen. Dy kultúer draagt min dan by him. Maar wat is dy kultúer dan? Ik seez altyd maar dat kultúer geweun gedrach is, al is it dan wal tiige kompleks gedrach. Min tinkt wal fakentiids nooi ieuwr jair en gedrach, maar n’t genooch ieuwr it feit dat minsk en kultúer eigentlik itsalde is as minsk en gedrach.

De netieuwrlike omjeeuwing fan Lytje Pole beforderjet in lang livven, maar it het aik tò metjen mooi gedrach. De minsken op it Eilaun dogge rastich oon. Gehaast wazzen is net Eilauns gedrach. Dit gedrach het aik mooi de taal tò metjen. De minsken bringe dit gedrach al fanauds ieuwr mooi de taal. It gedrach, dat mooi de taal ieuwrbracht wedt, is gúed feur de seeuwnens en wis het it wat tò dwaan mooi it lange livven fan ‘e sprakkers fan ‘e Eilauner taal. Derom is de taal fan Lytje Pole in taal fan seeuwnens.