Schreven deur Dyami Millarson

Wie hemmen aal joaren laank gain toen meer had. Wie bennen ien 2009 ien dit hoes te wonen komd. Eerder woonden wie ien ‘t bos ien Doorn. Òfschaaid nemen van bos vuil nait mit. Ik heb aaltied van netuur holden. ‘n Bult beesten heb ik ien bossen vangd en ik heb d’r nog meer zain. Dat wazzen mooie tieden. ‘t Haile bos was mien speultoen. Ik heb ook hutten bouwd en ik heb doar veul oefend mit stokvechten. ‘t Bos was ‘t stee doar ik ales doun kon wat mien haart moar begeerde. Ik haar miezulf zulfverdedigingskunst aanleerd omdat dit ien bos hail handeg wezen kon. Ik was voak allain en doarom haar ik aaltied ‘n stok bie mie om vaaileg deur de bossen heen te lopen. Ik was hailendaal wend aan ‘t leven ien bos.

Moar dou kwammen wie ien stad. Ik ben nou aal 10 joaren ien Leeuwarden. Eerst drong ‘t nait hailendaal tot mie deur hou groot of de overgang wa. Ik maark nou wel ‘t verschil en ken d’r nou wel bie stilstoan. Ik dink dat ‘t beter veur gezondhaid is om nait ien stad te leven. ‘t Bos was hailendaal goud veur gezondhaid. Ien 2013 heb ik zwoare operoatsie had en dou was ‘t toch wel ‘n geluk dat wie dicht bie zaikenhoes ien stad woonden. Zo het stad zien veurdelen en noadelen. Wie mouten d’r moar ‘t beste van moaken. ‘t Is nou nait aans. Ik zol ook wel geern weerom noar bos willen, moar dat ken nait zomoar. Vanzulf mis ik ‘t bos.

Ik hold van netuur zoas ik aal zegd heb. Ik zol ‘t fijn vinnen as ik meer mit netuur ien aanroaking kommen kon. Dat dunkt mie wel goud veur mien gezondhaid. Ik ken nou voak nait zo veul doun op ‘n dag. Doarom mout ik veurzichteg mit mien krachten wezen. Grode toen onnerhollen kost ‘n bult waark. Dat wil ik mien ol voader ook nait aandoun. Hai vuilt hom nog jonk, moar ‘t is ook nait goud veur hom om te veul te doun. ‘n Poar plantjes hier en doar bennen aal mooi genog. Dit dut mie weer dinken aan bos en den vuil ik mie aal weer better. Ik mout gevuil hemmen dat netuur dichtbie is. Gelukkig is oetzicht van uns hoes mooi omreden wie kennen bomen zain.