Skriiₐnd tróch Dyami Millarson

Òp ‘e èèₐste mende fan dizze moeₑne see ‘n Hieleper ‘t héél mòòi: ‘n Gedicht mút nei dien hèₐt gaaₑn. Hie deed sien haaₑnd òp sien bóst, wúr ‘t sien hèₐt sit, en see jitte: Hir mút ‘t nei tó gaaₑn, hir múst-toe ‘t feele! Hie sloog de spieker òp sien kòp mei dizze wòdden. Iek see tjiₐn him dòt iek ‘r ‘t sòlde oer tòòt en ‘t heelendal mei him ééns wééₐd. Iek skrieuw stikjes ien ‘t Hielepes, mar iek sòt ‘t nâât oer. Dit dwaaₑn iek ek n’t mei óóre spraiken. Iek fiend dòt ‘n spraik só as ‘t Hielepes him sem wiist as m’n ‘r ien sprekke en skrieuwe doeₐt, en ‘t kómt mei oersòtting nâât tó sien rócht. De wòdden en sprekwòdden fan ‘t Hielepes leete de wiize sèèn, hó ‘t oer het spretsen en skriiₐnd wòdde mút, en dòt jout ‘n heelendal eenen tienkwiize òf wrââldbééld oeₑn ‘t Hielepes. ‘n Spraik ies ‘n haaₑndbook fòòr ‘t libben.