Skriiₐnd tróch Dyami Millarson

De nemme Hielepen het tó dwaaₑn mei ‘t ââld gebroek fan ‘t fereerjen fan hèₐten en hienen. De hònnen fan ‘n hèₐt hiete ‘n gewei. ‘t Gewei fan ‘n hèₐt dweit tienke oeₑn ‘n kóóning. Deróm ies ‘r ‘n febâând twiske hèₐten en hienen en kóóningen en kóóninginnen. Staarum ies tiₐcht bie Hielepen en èₐder wennen der de kóóningen fan Frieslâând. Dit befestiget ‘t bééld dòt hienen fanââlds mei kóóningen feboenden binne.

‘r Wééₐden heilige hienen bie de Germaanen só as de fèᵤer hienen fan ‘e wrââldbaim. De Germaanen leeuwden dòt ‘r fèᵤer hienen ien ‘e wrââldbaim wééₐden en dòt jèè blòdden fan ‘e baim òpfraaten. ‘t Wééₐden mòòie béésten mei grätte geweien. Wooden wist het de baim tó fedoerjen hee, mar hie woêₑd de heilige hienen niks oeₑndwaaₑn. De hien wââd siiₐnd as ‘n bééld fan kóóningskip en deróm wééₐden jèè heilig fòòr Wooden.

‘t Fòlk fan Laplâând leeuwde èₐder dòt de wrââld mekke ies tróch ‘n béést dòt fuule òp ‘n hien lieket. ‘t Ââlde leeuwen fan ‘e Lappen het fuule geméén mei dòt fan ‘e Germaanen. De hien het faiks sódwaaₑnde het tó meikjen mei ‘t tòltjen fan ‘e Germaanen oer ‘t begón fan ‘e wrââld, de skepping.

Iek ken ek jitte ‘r ‘s bie sizze dòt ‘t bééld fan ‘e hien faiks het tó meikjen hee bie de Germaanen mei de sónne. Hèₐte- en hienefereering het mei de sónne tó meikjen ómdòt de sónne twiske de hònnen fan ‘t hèₐt past. ‘t Ies goo óm dit bééld ien uus géést fest tó hââlden. ‘t Leet sèèn dòt ‘r ‘n febâând leid wòdde mút twiske hèₐte- en hienefereering, kóóningefereering, sónnefereering en Woodenfereering; óm ‘t óóas tó sizzen, ‘t fereerjen fan hèₐten en hienen ies ‘t fereerjen fan de kóóning, de sónne en Wooden. Dòt ies ‘t wörklike geheim.