Skriiₐnd tróch Dyami Millarson

Toer soog nei de wrââld fanuut ‘t hiemelriek. Sien aig faal òp ‘n wiif. Dòt méénske wééₐd oeₑn ‘t goeₑlen. Toer see: ,,Òò, leet uus mar ‘r ‘s delgaaₑn en dòt méénske frigje het ‘r oeₑn jer skéélt.”

Wooden, Toer en Inge geengen nei ‘t wiif tó en friggen jer: ,,Wúróm goeₑlst-toe só?” Jó antwòdde: ,,De heer, de sóón fan Gòd kómt gaauw wúróm. Iek goeₑl ómdòt iek wòl dòt ‘r kómt óm uus fan dit iiₐtske libben tó felossen. De wrââld sòl fegaaₑn efter sien wúrómkómst.” Toer antwòdde: ,,Iek bin sóón fan Gòd en de wrââld ies nâât feginzen soent iek nei èₐde wúrómkómd bin.”

De Góóden geengen wúr fiₐder en tòòten bie jer sem: ,,Het binne méénsken tòch fremd!”

Ze kòòmen bie ‘n serke oeₑn en geengen nei binnen. Een wééₐd der ‘n oeₑnspraik oeₑn ‘t hââlden oer lééfde. Hie see: “De lééfde, der géét òmmes alles óm ien ‘t libben!” Wooden oenderbrekte him en see: ,,Doe bist nâât wiis. ‘t Libben géét óm wòl meer as lééfde. Doe sòst só nòòit ‘n hèₐld wòdde.”

Eer de man het uutbrienge koo, wééₐden de Góóden al fút. Jèè tòòten bie jer sem: ,,Het binne méénsken tòch fremd!”

Jèè hééₐden ‘n priester, die ‘t oeₑn ‘t bidden wééₐ. Hie see: ,,Lééwe heer ien ‘e hiemel, iek bid tòt jie, de eenige echte Gòd!” Dèè antwòdde Inge: ,,Wie binne echte Góóden, jin ‘t heeren fan ‘e hiemel binne. Wie hééte Âânzen en wie herkje nei liiₐd, jin ‘t uus bloo-òffes brienge wòlle en de òffergaarkómst heilig meikje wòlle mei ‘t òfferbloo. Sòst-toe uus nâât fejette?”

De Góóden weeren daalik fút en tòòten bie jer sem: ,,Het binne méénsken tòch fremd!”