Skríeuwen fon Dyami Millarson

Jäärsene ron iek in mien Stääd Leeuwarden. Et reen, man nit Bakstene un oolde Wíeuwe. Iek koom bie two Skoulen loangs. Wiel do Skoulen Skoft moakeden, wieren do Bäidene bute. Jo genen bie aan grooten Swoan loangs, die híer biöögede. Do Bäidene hieden Oangst fóar dän Swoan.

Do Bäidene studen ap dän Wai, die him gliek íeuwenske dät Gäärs fon n Poark bifoont. Die Swoan stude ap dut Gäärs un geen nit ap dän Wai, wierap sik do Bäidene bifoonten. Die Swoan skeen neen Oangst fóar alle Bäidene tou häben, do him foar n groote Gäize hielten, daach wäkke Bäiden segen ien, dät dät n Swoan waas.

Iek wiel ne Bíelde fon dän Swoan moakje. Man iek hied min Hendie nit bie mie, uumdät et in min Släipkomer in Húus apleded wude. Somäd bislutede iek, leter touräächtoukumen, uum dän Swoan in ju Poark tou säiken un ne Bíelde tou moakjen.

Iek geen ätter Húus wai un fertälde alles min Foar. Hie kwaad, dät er ättertied mäd mie kume wude, uum dän Swoan tou säiken. Et dúrede two Úren, bit er kloor waas, mäd mie ätter buten wai tou gungen. Iek häbe middelerwiele uuträästed, wiel iek wúrig waas. Eer wie ätter buten wai genen, hieden wie wät tou íeten.

Iek geen touhope mäd min Foar in dän gräine Poark. Wie boalden mädeenuur, wan n poor Riendruppen ap uus fällen. Wan wie dän Poark biräkten, foonten wie do Swoane nit fluks. Iek kwaad daach, dät iek toachte, jo moasten in ju Naite weze, dan do Swoane blieuwe truchwäg hier umetou.

Wie foonten do Swoane swíege boalde in n wät oulain Deel fon dän Poark. Wie häbe blouked, dät et twäin Swoane rakt: n monnelken Swoan un n wieuwelke Swonne. Wie toanke, dät waas die Mon, die tou uus koom. Die Mon saag uus oun, as waas er n Dreguner, die uus biöögede.

Min Foar kwaad, wie skulen touken Moal wät Brood foar do Swoane meeníeme. Iek moakede wäkke Bíelden fon dän Swoan un hielt mie n wissen Oustand fon dät Díert. Iek toachte, die Hoals fon dän Swoan is fulig, man min Foar kwaad, dät is die Nattúúr un t is goud, dät mien Bíelden dut wierspegelje.

Ju Wíeuw fon dän Swoan sliep in ju Naite. Iek häbe uk Bíelden fon híer moaked. Man kwiedt, dät Swoane n Líeuwen lang touhope blíeuwe. Jo sunt swíede trjoue Díerte. Min Foar un iek wunderíerje uus, weerum die Nattúur Monogamíe (ju Trjou in ju Ächte) foar sukke grote Fúgele kjoze skuul.