Skriiₐnd tróch Dyami Millarson

Mòòi ies ‘t oeₑn ‘e serke dòt de dòòren altieten fòòr èₐlkeneen eepen staaₑne. As wie méénsken oeₑn Hielepen en sien spraik febiende wòlle, den mútte wie alle méénsken, jin ‘t bie uus kómme wòlle fòòr ‘t Hielepes, mei eepen èèₐrmen oentfange. Faiks kenne wie de spraik fan Hielepen fòòrstelle as ‘n ââlden serke, die ‘t méénsken fan weg-ende-weer oeₑnloekt, wielst wie sem fan die serke de dòòren, jin ‘t de méénsken tóleete kenne, binne. As wie eepen dòòren binne, den kenne heele klóften méénsken nei uus serke kómme óm ââlde wòdden en sprekwòdde tó heeren en jin wúr mei nei huus wúróm tó briengen. As wie ‘t Hielepes sèèn as ‘n serke die ‘t wie òp uus toenge en ien uus moend drèège, den kenne wie uus ek ‘n fòòrstelling meikje, dòt uus woenderlike spraikserke méénsken jerre toenge en moend genééze sòl fan ‘t oengelók óm gin Hielepes praatje tó kennen, en dòt ‘t deróm goo fòòr jerre toenge en moende wèèze sòl óm de ââlde Hielper wòdden en sprekwòdden ‘r ‘s tó heeren en oeₑn femielje en friiₐnden fiₐder tó fetòllen. Só sòl de Hieleper spraikserke fòl rónne.

Fòsjen ien ‘t Hielepes fan ‘e 17de eeuw:

Het mútt’ we jòòn oeₑn alle mèèn,

Jin ‘t Hienlepre spraik wòlle sèèn?

Nin préék sòl m’n oer ‘e spraik hââlde,

Mar m’n sòl ze heere leete fan ‘t ââlde;

Der mòòns betiid kómt fòòr ‘n sprekwòd,

Jin hewwe wie naa buuten waaₑte lòt,

Eer ‘t sien toenge fan hoenger wââd felòst,

Mei de Hienleppre spraik as rieke frookòst!