Skrewwen fan Ken Ho

Sömmer is tuleäs kümmen. De Doagen wür blooat waaremer. Ik wel djeede Mooin ödder apstun en in en Park ran. De leäste Doagen ging ik mediaans apperdans noa de Berri hen noadeäm dat ik freestikt hoa. De Berri looi ni fiir fan ‘t Hiis. It ‘e Fenster fan miin Dörnsk kiid ik de Berri si. En Mooremens heart ik mannimoals Lid’n iip ‘e Berri loopen. Dja moaket en betjen Muurt en wear measendeels ool Lid’n dear gearn eewet, iaar dja iaanweegen iiten ging. Deät es intressant tu sin’n dat din’n wat dearhen ging, binoa ümmer de sallowskigen wear. Blooat likwech küm nai Lid’n.

Deät wear en Dai es de Sen soo gud skint dat ik de Deäken fan miin Dörnsk noa de Berri hen mednüm. Deät wear ni soo fel Plats uun ‘t Hiis om de Deäken riin tu moaken dear al fan dji Wonter uf ni mear wusken wear. Med de Senskin heepet ik de Deäken riin tu moaken. Uun ‘e Park hinget ik de Deäken oawer ‘t Stak ap dear rin-om ‘e Park stiid. Önner ‘e waarm Sen rant ik ben ‘e Park fer iaan Stin. Deät wear wel wat! Es ik deelerdans ging, ful ‘et mi ap, dat ik alheel weat wear. Deät wear soo waarm dat ik oori swaiset hoa