Geschreven door Dyami Millarson

Vroeger studeerde ik Spaans. Ik deed deze zelfstudie met behulp van websites zoals http://www.busuu.com en http://www.verbix.com. Ik herinner mij nog goed dat ik een keer op schoolreisje was. Vanwege de lange reis had ik maar een blaadje uitgeprint om Spaanse werkwoordsverbuigingen te leren. De kimderen reageerden daar natuurlijk op. Ze vonden het maar vreemd. Waarom zou ik een taal leren die geen schoolvak is? Zij zagen het als tijdverspilling. Tevergeefs probeerde ik ze uit te leggen dat Spaans een belangrijke taal is zoals het Engels. Nee, zij vonden Engels al genoeg. Iedereen moest maar Engels leren. Ik gaf aan dat niet iedereen Engels spreekt in de Spaanstalige wereld en het is wel handig als je met Spaanstaligen kunt spreken. Zij bleven bij hun mening, maar ik zwichtte niet voor groepsdruk en liet mij al helemaal niet van mijn Spaanse zelfstudie afhouden. Dit soort interacties vond ik slechts tijdverspilling voor mijzelf, omdat ik het duidelijke doel voor ogen had om zoveel mogelijk van de Spaanse taal te leren en ik zou nooit toelaten dat anderen voor mij kunnen bepalen wat ik wel of niet mag leren.

Achteraf zie ik voorgenoemde interactie als illustratief voor hoe men over taken denkt. Als men al zo denkt over het Spaans, hoe denkt men wel niet over het Oosterschellings, Schiermonnikoogs en Hindeloopers? Niet best zou ik zeggen, want het is niet het schoolvak Engels of wiskunde. Helemaal gek is het dat je niks buiten school om zou mogen studeren – vanwege sociale druk. Als je maar iets studeert dat niet op de lijst van schoolvakken staat, dan vindt men dat verdacht. Je moet lol hebben en niet dingen studeren die niet tot het curriculum behoren. Daar was ik het nooit mee eens. Ik wou gewoon zelf kunnen bepalen wat ik leer en wat ik niet leer. Door zelf te bepalen wat je leert leer je ook beter besluiten te maken en dat maakt je beter in het leren.

Ik blijf altijd leren hoe ik moet leren, omdat ik nooit vond dat school een monopolie op het leerproces zou moeten hebben noch zou moeten opeisen – niet al onze leertijd zou moeten gaan naar het leren van informatie die slechts relevant is voor schoolvakken. Een vrije geest wordt geschapen wanneer men zelf besluiten leert te maken, en dat begint al bij het besluiten wat men wel of niet wil leren. Ik weet gewoon duidelijk wat ik wel of niet wil weten, en daarom kan ik op een effectieve manier relevante informatie selecteren tijdens het leren van een vreemde taal. Mijn overtuiging is het dat wij ons nooit moeten laten beperken. Echter, wij moeten het beste uit onszelf halen. Er zit meer in onszelf dan anderen denken, en hun advies kunnen wij meestal wel aan de kant schuiven als zij geen inlevingsvermogen hebben en daarom nimmer willen noch kunnen begrijpen waarom wij doen wat wij doen.

Ik heb jarenlang mensen op internet geholpen om zichzelf te vinden, hun eigen potentie onder ogen te zien en hun dromen waar te maken. Veelal werden zij op school ontmoedigd en was de groepsdruk een traumatische ervaring. Door anderen te helpen hielp ik ook mijzelf. Ik kwam erachter dat er ook meer in mijzelf zit en dat ik veel meer kan bereiken dan wat anderen geloven of denken dat ik kan. Tevens heb ik mijzelf dikwijls verrast, en het is altijd plezierig als je jezelf kunt verrassen met wat voor potentie er in je zit. Je kunt nooit alles van tevoren weten of zeggen. Daarom gewoon doen en laat je niet door je omgeving ontmoedigen. Zolang je het doel voor ogen houdt en weet wanneer iemand onzin tegen je uitkraamt, kom je er wel; de woorden en adviezen van mensen zijn vaak waardeloos, maar menselijke daden en resultaten spreken voor zich.