Schreven deur Dyami Millarson

Ainlieks zol ik ‘n bouk schrieven mouten over woarom ‘t d’r tou dut om toalen mit gain grode koppel sprekers te leren. Geern proat ik mit lu over verschaaiden dingen, moar ik proat altied efkes over lutje toalen om te zain of dij lu echt begriepen wat ‘t dut mit aanern as heur woddels hail eervol behandeld worren. Ain kan respekt oetspreken, moar toch zulf nait vuilen. Dat is t mit woorden. Dij komen nait aan bie aanern as ter gain aksie bie aan te pas komt.

Dit joar proatte ik mit ain dij zee dat e laiver gaangbere toalen leren zol as e den toch toalen leren zol. Hai wist dat ik dounde waas mit leren van lutje toalen, en ik zaag dus dat e nait begrepen haar woarom ik dou wat ik dou en dat e dus nog veul te leren haar over wat toal dut mit mensken heur gevuil. As ik ‘n lutje toal leer, den wait ik dat ‘t ‘n boul doun zel mit mensken. ‘n Toal roakt mensken daip ien heur haart, moar ‘t liekt wel ien deze tied as of wie gain haart meer hemmen veur aandere mensken. Wie bennen verdoofd en luustern nait meer noar t haart. Gevuil staait nou ver van ons.

Dus as mensken verstandeg op mie overkomen, den vertel ik heur aaltied over wat ik dou veur lutje toalen. Doarmit hoop ik heur op aander spoor te zetten. Mensken zitten vaast ien heur denken en kennen doarom nait meer vuilen. ‘t Gevuil is vot bie heur en ik prebaaier ‘t vuur van heur haart weer aan te buiten. Ik hoop moar aaltied dat mensken goud noar mien verhoal luustern en aanvuilen wat ik zeggen wil. Lu kennen wol vroagen woarom ik toalen leer, moar ‘t is belangrieker om tussen regels deur te lezen en te begriepen wat toal dut mit ‘n mens. ‘n Goude luusterder stelt nait allain moar vroagen, moar prebaaiert ook aan te vuilen wat ‘n aander prebaaiert te zeggen.