Skreaun troch Dyami Millarson
Twatûzend jier lyn waard yn dizze lannen foarâlderlike ynformaasje trochjûn mei it saneamde stêfrym. Dit is in wize fan dichten dy’t tankber gebrûk makket fan alliteraasje. It praktysk foardiel hjirfan is dat it goed past by de Germaanske talen en it makket it folle makliker om ynformaasje te ûnthâlden. Dit is ek de reden dat men no jit follentiids gebrûk makket fan alliteraasje yn ‘e reklamewrâld en ek binne in soad folksútspraken alliterearjend.
Under it folk is alliteraasje jit altiten in libbend gebrûk, om’t it ûnderheiend is foar it bouwurk fan it minsklik ûnthâld. Dêrom soe dit ek wer werom komme moatte yn ‘e poëzij, dat ommers in ôfspegeling fan ‘e maatskippij wêze moatte soe. In dichter moat goed ynspylje kinne op ‘e behoeften fan ‘e maatskippij. Sadwaande is it dichten it werjaan fan wat der libbet yn ‘e maatskippij. En as men no goed sjocht, dan wurdt it dúdlik dat alliteraasje is wat der spilet yn ús maatskippij. Al binne oaren der jit sa ûnbewust fan, in dichter soe de minsken bewust meitsje moatte fan wat der no spilet yn ‘e maatskippij: Alliteraasje is ûnderdiel fan ús maatskippij.
Alliteraasje is tagelyks tige minsklik en ek gewoan Germaansk. Wat de âlde Germanen twatûzend jier lyn diene, komt wer werom. Ik leau dat it âlde, as it oprjocht út de minsk sels komt, altiten wer weromkomme kin, of der kin in selsferfoljende winsk foar it weromkommen ûntstean, en dêrom hat it ek wurklik sin om talen, dêr’t men no faaks gjin grutte belangstelling foar hat, fêst te lizzen. It nije wurdt âld, it âlde wurdt wer nij, en sa giet it mar troch. Fanâlds is alliteraasje ûnderdiel fan ús maatskippij, mar it is yn it ferjit rakke en hat trochlibbe yn it ûnbewuste taalgebrûk fan ‘e minsken. It is no de keunst om de minsken dêr bewust fan te meitsjen; alliteraasje is harren eigen gebrûk, it is ûnderdiel fan harrensels. Alliteraasje is, mei oare wurden, kultuer en identiteit. Dit is no wêr’t de dichtkeunst oer gean moat: It beskriuwen fan ús tiidrek en it omearmjen fan it âlde stêfrym.
Foundation Operation X for languages, cultures and perspectives 
What did German for 2 years?(2016～2018?)
>Wat de âlde Germanen twatûzend jier lyn diene, komt wer werom.
AlliteraasjeAl…literation …it is professional, So it was Very hard to understanding to me!!! (><)!!!
LikeLiked by 1 person
Methinks it is cultural. Haiku may serve as a good analogy. Many a Westerner might not understand what haiku is, but to a Japanese person it is completely normal, intuitive and universally understood.
Original sentence: Wat de âlde Germanen twatûzend jier lyn diene, komt wer werom.
Literal translation: What the old Teutons (Germanic people) did two thousand years ago, comes back again.
Many a Frisian might not know the word alliteration actually, but they use it intuitively because its memorable sound-effect appeals to them. Alliteration is a subconscious linguistic habit among the Frisians.
I argued precisely for this reason it ought to be adopted in poetry again; it is what is spontaneously going on in society and should definitely be captured/reflected in modern poetry.
It is just like folk religion; people practise it spontaneously. Humans might not be very aware of their behaviours, so the art of poetry can make a significant contribution to society by seeking to make people aware. I believe the practical function of art in general in our modern society is to make people think and to make people aware of things.
– Dyami Millarson
LikeLiked by 1 person